H σφαγή ζώων στο πλαίσιο θρησκευτικών λατρευτικών τελετών της μουσουλμανικής και εβραϊκής θρησκείας, χωρίς προηγούμενη αναισθητοποίηση, είναι παράνομη και αντίθετη στην ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία. Αυτό έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας και ακύρωσε Kοινή Yπουργική Aπόφαση του 2017 που το επέτρεπε.
Στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είχε προσφύγει η Πανελλήνια Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία και ζητούσε να ακυρωθεί η υπ΄ αριθμ. 951/44337/21.4.2017 απόφαση (κ.υ.α.) του υπουργού Ανάπτυξης και Τροφίμων και του αναπληρωτή υπουργού Ανάπτυξης, με την οποία καθορίσθηκαν τα αναγκαία συμπληρωματικά μέτρα για την εφαρμογή του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 1099/2009, σχετικά με τη σφαγή των ζώων στο πλαίσιο θρησκευτικών εκδηλώσεων λατρευτικών τύπων αλλοθρήσκων. Η προσβαλλόμενη ΚΥΑ τροποποιήθηκε στη συνέχεια με την υπ΄ αριθμ. 292/46122/26.3.2018 ΚΥΑ.
Το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με την υπ΄ αριθμ. 1751/2021 απόφασή του (προεδρεύων ο σύμβουλος Επικρατείας Ευθύμιος Αντωνόπουλος και η εισηγήτρια η σύμβουλος Επικρατείας Χριστίνα Σιταρά) έκανε δεκτή την αίτηση της Πανελλήνιας Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας και ακύρωσε την προσβαλλόμενη ΚΥΑ.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας στην εν λόγω απόφασή τους, αφού κάνουν ειδική μνεία στο περιεχόμενο του Ευρωπαϊκού Κανονισμού 1099/2009 για την προστασία των ζώων κατά τη θανάτωσή τους, επισημαίνουν ότι η προσβαλλόμενη ΚΥΑ «οποία επιτρέπει στο άρθρο 2 τη σφαγή ζώων στο πλαίσιο των λατρευτικών τύπων χωρίς προηγούμενη αναισθητοποίηση, ο έλληνας νομοθέτης παρέλειψε να προβεί σε στάθμιση μεταξύ της υποχρέωσής του να προστατεύσει τα ζώα κατά το άρθρο 13 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (“Συνθήκη ΣΛΕΕ”) και της υποχρέωσής του να σεβασθεί, κατά το άρθρο 13 του Συντάγματος και το άρθρο 10 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη θρησκευτική ελευθερία των θρησκευόμενων μουσουλμάνων και εβραίων που ζουν στην Ελλάδα».
Ειδικότερα, σύμφωνα με το ΣτΕ, «εσφαλμένα θεώρησε ο κανονιστικός νομοθέτης ότι δεσμευόταν από το άρθρο 4 παρ. 4 του εν λόγω Κανονισμού να επιτρέψει τη θρησκευτική σφαγή χωρίς προηγούμενη αναισθητοποίηση των ζώων, παρά το γεγονός ότι η διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 2 του νόμου 1197/1981 που απηχεί τις σύγχρονες και σύμφωνες με το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιλήψεις περί της μεταχείρισης των ζώων κατά τη σφαγή τους, απαγορεύει ήδη τη θανάτωση θηλαστικών στα σφαγεία χωρίς προηγούμενη αναισθητοποίηση».
Βάσει αυτών, οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν ότι η επίμαχη ΚΥΑ «έχει εκδοθεί κατά παράβαση του άρθρου 2 παρ. 2 του νόμου 1197/1981 ερμηνευόμενου σύμφωνα με το πνεύμα του Κανονισμού 1099/2009 και των αρχών της καλής διαβίωσης των ζώων, όπως αυτές θεμελιώνονται στο άρθρο 13 της ΣΛΕΕ και το πρωτόκολλο αριθ. 33 και για το λόγο αυτό η κρινόμενη αίτηση έγινε δεκτή και η προσβαλλόμενη ΚΥΑ ακυρώθηκε».
Κατά τους δικαστές, θα πρέπει «η διοίκηση να ρυθμίσει το ζήτημα της σφαγής ζώων στο πλαίσιο λατρευτικών τύπων με τρόπο που να εξασφαλίζει τόσο την προστασία των ζώων από κάθε ταλαιπωρία κατά τη σφαγή τους όσο και τη θρησκευτική ελευθερία των θρησκευόμενων μουσουλμάνων και εβραίων που ζουν στην Ελλάδα, αξιοποιώντας τις δυνατότητες που παρέχουν οι ανωτέρω διατάξεις του άρθρου 26 του Κανονισμού 1099/2009».
