Μπορεί να είναι ένας από τους λόγους που μπορεί να σε καθυστερήσει να πας στη δουλειά ή σε ένα ραντεβού σου. Ωστόσο τα φανάρια εδώ και χρόνια παίζουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινή κυκλοφορία. Είναι αυτά που ρυθμίζουν την κίνηση και αποτρέπουν ατυχήματα και παραβάσεις. Ωστόσο, έχουν κι αυτά τη δική τους ιστορία που λίγοι οδηγοί γνωρίζουν. Άγνωστες λεπτομέρειες για το πώς έφτασαν να έχουν το χρώμα που έχουν σήμερα και τι είχε μεσολαβήσει. Γιατί το κόκκινο και το πράσινο δεν είναι εντελώς τυχαία ή τα πρώτα που επιλέχθηκαν.
Αρχικά θα πρέπει να ξέρεις ότι το χρώμα που έχουν σήμερα παγκοσμίως οι φωτεινοί σηματοδότες το οφείλουν στη βιομηχανία των βρετανικών σιδηροδρόμων, το 1830. Οι σιδηροδρομικές εταιρίες εκείνης της εποχής δημιούργησαν το δικό τους σύστημα φωτισμού με σκοπό να ειδοποιούν τους μηχανικούς πότε να σταματήσουν ή πότε να συνεχίσουν την πορεία τους. Το κάθε χρώμα συμβόλιζε και διαφορετικές εντολές.
Τι συμβόλιζε αρχικά το κάθε χρώμα
Το κόκκινο λοιπόν είχε από την αρχή επιλεγεί για το σταμάτημα με το σκεπτικό ότι για αιώνες το κόκκινο ήταν αυτό που χρησιμοποιούταν από τους ανθρώπους για να σημάνουν κίνδυνο. Κι όμως το πράσινο δεν ήταν αρχική επιλογή. Αρχικά οι ειδικοί στις σιδηροδρομικές εταιρείες είχαν επιλέξει το λευκό χρώμα για τη συνέχιση της πορείας και το πράσινο για την προειδοποίηση (όπως είναι σήμερα το πορτοκαλί). Παρ’ όλα αυτά η επιλογή του λευκού προκάλεσε πολλά προβλήματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 1914, έπεσε ένας κόκκινος φακός από το στύλο. Καθώς πίσω του υπήρχε ένας λευκός φακός, αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το διερχόμενο τρένο να συνεχίσει την πορεία του ανενόχλητο και να συγκρουστεί με ένα άλλο διερχόμενο.
Έτσι άλλαξε ο συμβολισμός των χρωμάτων και επιλέχθηκε το πράσινο χρώμα. Τελικά κατέληξε το πράσινο να σηματοδοτεί την «κίνηση», το πορτοκαλί την «προσοχή» και το κόκκινο τη στάση.
