Κάποιοι, τυχεροί, άνθρωποι έχει παρατηρηθεί ότι διαθέτουν φυσική ανοσία απέναντι στον κορoνοϊό. Το ερώτημα πώς το καταφέρνουν ερευνούν επιστήμονες στο Μιλάνο.
Οι συγκεκριμένοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν ένα μόριο πρωτεΐνης – τη λεκτίνη που δεσμεύει τη μαννόζη, ή εν συντομία MBL – που θα μπορούσε να βοηθήσει στην καταπολέμηση του ιού, όπως αναφέρεται σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Immunology, όπως μεταδίδει το ertnews.gr.
Αναλυτικότερα, ερευνητές από το Ιατρικό Ερευνητικό Ινστιτούτο Humanitas και το Νοσοκομείο Σαν Ραφαέλε του Μιλάνου ανακάλυψαν ότι υπάρχει ένα «αόρατο φράγμα» που προστατεύει από την Covid-19 και τις παραλλαγές του, που αποτελείται από ορισμένα «φυσικά αντισώματα» που υπάρχουν στο σώμα από τη γέννηση μας.
Η λεκτίνη MBL που δεσμεύει τη μαννόζη είναι ένας τύπος μηχανισμού που αποτρέπει τη μόλυνση. Ουσιαστικά πρόκειται για μόρια πρωτεΐνης που επιτίθενται στον ιό σαν να ήταν πραγματικά αντισώματα. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, είναι «φυσικά αντισώματα» που υπάρχουν ήδη στο σώμα μας.
Οι επιστήμονες ερευνούν το μυστικό της «έμφυτης ανοσίας» εδώ και μήνες.
Είναι γνωστό επιπλέον ότι παρά την πανδημία που διαρκεί δύο χρόνια και παρά τη στενή επαφή που υπάρχει μεταξύ μελών της οικογένειας, συγγενών και φίλων που είναι θετικοί στον κορονoϊό, ένα πολύ μικρό το μέρος του πληθυσμού δεν αρρωσταίνει ποτέ. Ερευνώντας ακριβώς αυτό το φαινόμενο, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι βρίσκονται πλέον μια ανάσα μακριά ώστε να αναπτύξουν νέα «όπλα» κατά του SARS-CoV-2 αλλά και τους απαραίτητους δείκτες για τη μέτρηση της σοβαρότητας της νόσου.
Η εξήγηση
Όπως εξήγησε ο Επιστημονικός Διευθυντής της Humanitas, καθηγητής Αλμπέρτο Μαντοβάνι στο επιστημονικό περιοδικό «η λεκτίνη προσκολλάται στην ακίδα πρωτεΐνη ακίδας του ιού και τον μπλοκάρει».
Το πιο σημαντικό, όμως είναι ότι μπορεί να μπλοκάρει όλες τις παραλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της παραλλαγής Όμικρον. «Αυτό είναι δυνατό επειδή η πρωτεΐνη συνδέεται με ορισμένα «σάκχαρα» της ακίδας πρωτεΐνης, η δομή της οποίας παραμένει ίδια από παραλλαγή σε παραλλαγή», συμπλήρωσε από την άλλη η Ελίζα Βιτσέντζι, επικεφαλής του τμήματος ιικής παθογένεσης και βιοασφάλειας στο νοσοκομείο αναφοράς Σαν Ραφαέλε του Μιλάνου.
Τα πειράματα φυσικής ανοσίας σε εργαστηριακό περιβάλλον
Σε εργαστηριακές συνθήκες, οι πρωτεΐνες που ανακαλύφθηκαν αποδείχθηκαν σχεδόν εξίσου αποτελεσματικές με τα αντισώματα από ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ιό. Η επιστημονική πρόκληση τώρα είναι να περάσει η γνώση αυτή σε ένα φάρμακο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στα νοσοκομεία.
«Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα, αλλά είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να βάλουμε στα χέρια μας άλλα όπλα κατά του ιού. Ο συνδυασμός λεκτίνης και μαννόζης έχει ήδη δοκιμαστεί από ερευνητές από άλλες κλινικές σε άτομα με ολική γενετική ανεπάρκεια και ήταν καλά ανεκτή από αυτούς», πρόσθεσε ο καθηγητής.
Οι επιστήμονες τονίζουν ότι φάρμακα αυτού του τύπου, δεν υποκαθιστούν επί του παρόντος τον εμβολιασμό. Ο εμβολιασμός δημιουργεί φράγμα κατά του ιού.
«Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα και την ατομική και κοινωνική βιωσιμότητα, κανένα φάρμακο δεν μπορεί να ανταγωνιστεί ένα εμβόλιο», τονίζει ο επιστημονικός διευθυντής της Humanitas.
Ενώ το φυσικό, έμφυτο εμπόδιο προστατεύει, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν το έχουν. Ο εμβολιασμός παραμένει απαραίτητος γιατί εγγυάται σε όλους εξαιρετική προστασία. Επιπλέον, δεν έχει ανακαλυφθεί επί του παρόντος ένα εργαλείο για να προσδιοριστεί ποιος έχει φυσική προστασία. Για το λόγο αυτό, ο εμβολιασμός παραμένει το πρότυπο με το οποίο πρέπει να μετρηθούν όλα τα άλλα «όπλα».
