Τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε όλο και περισσότερους καλλιτέχνες, κυρίως ηθοποιούς και τραγουδιστές, να αποδέχονται την πρόταση του υποψηφίου των διαφόρων κομμάτων ή σχηματισμών και να κατεβαίνουν στην πολιτική αρένα.
Δεν είναι σύνηθες όμως να διαβάζεις ότι ένας ράπερ κατεβαίνει υποψήφιος σε εκλογές και στο άκουσμα αυτής της είδησης, στο μυαλό των περισσοτέρων έρχεται η εικόνα ενός ατόμου «στολισμένου» με τατουάζ και αλυσίδες στο σώμα, του οποίου οι στίχοι προβάλουν όπλα, ναρκωτικά, συμμορίες, γυναίκες, γρήγορο χρήμα και αυτοκίνητα.
Καθόλου απίθανο μάλιστα να σκεφθεί κάποιος «τί μπορεί να προσφέρει τώρα στην κοινωνία ένας ράπερ σε σχέση με έναν π.χ. πτυχιούχο μουσικό ή πτυχιούχο δημοσιογράφο ή καθηγητή ή απόφοιτο φαρμακευτικής σχολής?».
Κι όμως, σε έναν κήπο όπως αυτός της ραπ μουσικής, μπορείς να βρεις αγριόχορτα αλλά μπορείς να βρεις και άνθη που ξεχωρίζουν για το άρωμά τους.
Ο ράπερ Ταραξίας ( ή Γιώργος Γκόγκας όπως είναι το πραγματικό του όνομα) κατεβαίνει στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με τον συνδυασμό ΣΥΝ-εργασία, του υποψηφίου Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Βασίλη Ρόκου (https://vasilisrokos.gr/). Μάλιστα συνθέτουν από κοινού τον «ύμνο» της ομάδας ΣΥΝ-εργασία.
Η καλλιτεχνική του σταδιοδρομία μεγάλη και γνωστή σε όλους. Από την ίδρυση του πρώτου του συγκροτήματος (Alpha Gama) μέχρι σήμερα φέρει συνεργασίες όπως με τους Going Through και τον Νίκο Βουρλιώτη, την Άννα Βίσση, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον αείμνηστο Σάκη Μπουλά κα. Έχει παίξει support σε συναυλίες μεγάλων ξένων καλλιτεχνών όπως οι Snoop Dogg, Busta Rhymes,De La Soul.
Πόσοι όμως ξέρουν ότι ο Ταραξίας είναι πτυχιούχος μουσικής, πιστοποιημένος δημοσιογράφος με αρθρογραφία στην «Απογευματινή» και σε άλλα έντυπα μέσα, καθηγητής Γερμανικών και φέτος παίρνει πτυχίο Φαρμακευτικής?
Πόσοι μπορούν να φανταστούν ότι τελικά μία εικόνα (αυτή του ράπερ) ίσως να μην αντιστοιχεί σε χίλιες λέξεις ή αν μη τι άλλο στις αληθινές λέξεις. Τις πραγματικές λέξεις που αντικατοπτρίζουν την προσωπικότητα του υποψήφιου Περιφερειακού Συμβούλου, Γιώργο Γκόγκα.
«Είμαι πολιτικοποιημένο άτομο με κοινωνικές ανησυχίες. Αυτό είναι σχεδόν αυταπόδεικτο στην μουσική μου εδώ και χρόνια. Μέσα από τους στίχους και τις συνθέσεις μου αναφέρομαι στις κοινωνικές ανισότητες, στον ρατσισμό, στην βία, στην μάστιγα των ναρκωτικών κτλ. Αλλά δεν μένω μόνο στα λόγια.
Tο κίνημα της Ελπίδας ή αλλιώς Hip Hope Movement είναι ένα δημιούργημα μου από το 2006 , ένα Label , μια δισκογραφική ανεξάρτητη εταιρία που έχει κάνει διάφορες δράσεις όπως συναυλίες με ανακυκλώσιμο εισιτήριο (ένα άδειο κουτάκι π.χ. αναψυκτικού ήταν η «τιμή» για το εισιτήριο) , αναδασώσεις , καθαρισμό ακτών, συσσίτια κα. Και συνεχίζουμε φυσικά», αναφέρει ο Ταραξίας.
Για τα πολιτικά κόμματα ο διάσημος ράπερ δηλώνει:
«Δεν έχω σχέση με κόμματα και δεν θέλω να έχω. Κι αυτός είναι ένας από τους λόγους που επέλεξα να στηρίξω τον αδερφικό μου φίλο Βασίλη Ρόκο, ο οποίος κατεβαίνει ανεξάρτητος στις επερχόμενες εκλογές για την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Οι επαγγελματίες πολιτικοί δεν παράγουν πλέον κοινωνικό έργο κι αυτό το βλέπουμε δυστυχώς καθημερινά. Είναι ώρα εμείς οι πολίτες να σηκώσουμε τα μανίκια και να δουλέψουμε για την πρόοδό μας».
«Είμαι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος για το πρόβλημα των ναρκωτικών, καθώς δεν έκρυψα ότι στο παρελθόν διέσχισα αυτό το μονοπάτι. Τα παιδιά πρέπει να μιλάνε, να βρίσκουν τους δικούς τους, να μην απομονώνονται. Υπάρχει λύση, αρκεί να το αποφασίσεις. Θα ήθελα να τονίσω επίσης ως μουσικός πως θα πρέπει να προσέχουμε τί λέμε στα κομμάτια μας, γιατί μας ακούνε και μικρά παιδιά».
Ο Ταραξίας μιλά και για την σχέση του με τον Θεό:
« Έχω περάσει πολλά κι έχω ζήσει και πολύ άσχημες καταστάσεις. Πιστεύω στον Θεό κι αυτή η πίστη με βοήθησε να ανταπεξέλθω . Δεν ξέρω, νομίζω ότι υπάρχει κάτι που όταν δεν τα παρατάς, σε σπρώχνει και ξανασηκώνεσαι.»
Κλείνοντας, δε θα μπορούσα να παραλείψω την μεγάλη αδυναμία που έχει ο καλλιτέχνης στην αγαπημένη του μητέρα, την κα Μαρία.
«Δεν το κρύβω, έχω μεγάλη αδυναμία στην μητέρα μου», είχε δηλώσει σε τηλεοπτική του συνέντευξη. Κι αυτό το τρυφερό φιλί στην φωτογραφία και το χαμόγελο της κας Μαρίας, τα λέει όλα.
(Αρθρογραφεί η Αριστέα Αθ. Βραζιώτη)
