Η κινεζική ηγεσία επέλεξε την ημέρα που συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία για να διατυπώσει τις θέσεις της για το πώς μπορεί να υπάρξει μια πολιτική λύση και ειρήνη.
Αυτή αποτελεί την πιο σημαντική πρωτοβουλία που έχει πάρει από την έναρξη ενός πολέμου που την έχει υποχρεώσει να διατηρήσει την κρίσιμη ισορροπία ανάμεσα στη διατήρηση της συνεργασίας και ουσιαστικά συμμαχίας με τη Ρωσία, αποφεύγοντας ταυτόχρονα και την άμεση εμπλοκή αλλά και την ενεργοποίηση τυχόν κυρώσεων σε βάρος και της ίδιας.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο πόλεμος ήταν κυρίως μια ρωσική πρωτοβουλία, καθώς ήταν η ρωσική ηγεσία που έκρινε ότι υπήρχε πραγματική απειλή βίαιων τετελεσμένων στο έδαφος της Ουκρανίας και αποφάσισε έναν πόλεμο, την ώρα που η κινεζική πλευρά, μπορεί να συμμεριζόταν σε γενικό επίπεδο αρχών τις θέσεις τη Ρωσίας, εντούτοις σίγουρα δεν θεωρούσε θετική εξέλιξη έναν πόλεμο που δύσκολα μπορούσε να ενταχθεί στο δικό της σχεδιασμό.
Η λογική της κινεζικής πρότασης
Η κινεζική πρόταση είναι στην πραγματικότητα ένα κείμενο, που δημοσιεύτηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2023 στην επίσημη ιστοσελίδα του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών και έχει ακριβώς τον τίτλο «Η θέση της Κίνας για την πολιτική επίλυση της ουκρανικής κρίσης» και είναι διατυπωμένο στη βάση δώδεκα θέσεων:
- Σεβασμός στην κυριαρχία όλων των χωρών.
- Εγκατάλειψη της νοοτροπίας του Ψυχρού Πολέμου.
- Τερματισμός των εχθροπραξιών.
- Επανεκκίνηση ειρηνευτικών συζητήσεων.
- Επίλυση της ανθρωπιστικής κρίσης.
- Προστασία των αμάχων και των αιχμαλώτων πολέμου.
- Διασφάλιση των πυρηνικών εργοστασίων.
- Περιορισμός των στρατηγικών κινδύνων.
- Διευκόλυνση των εξαγωγών σιτηρών.
- Τερματισμός των μονομερών κυρώσεων.
- Διατήρηση της σταθερότητας των παραγωγικών και εφοδιαστικών αλυσίδων.
- Προώθηση της ανασυγκρότησης μετά τη σύγκρουση.
Είναι σαφές ότι η πρόταση συνδυάζει διαφορετικά επίπεδα. Υπάρχουν σημεία που αφορούν μια περισσότερο γενική προσέγγιση, μια «φιλοσοφία» για το διεθνές σύστημα. Θέσεις που ούτως ή άλλως έχει διατυπώσει η Κίνα κατ’ επανάληψη τα τελευταία χρόνια και αφορούν την αποφυγή της «ψυχροπολεμικής» νοοτροπίας και μια λογική αμοιβαίου σεβασμού, αποφυγής εντάσεων, προώθησης της διεθνούς συνεργασίας για τα κοινά προβλήματα.
