Είναι το πιο διάσημο και πιο επισκέψιμο έργο τέχνης στον κόσμο, με έως και δέκα εκατομμύρια θαυμαστές ετησίως. Το αινιγματικό χαμόγελο της Μόνα Λίζα έχει γίνει είδωλο από τους λάτρεις της τέχνης, αλλά και στόχος κλεφτών, διαδηλωτών, ακόμη και ενός άνδρα μεταμφιεσμένου σε ηλικιωμένη γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι που της πέταξε κέικ στο πρόσωπό της.
Αλλά τώρα, ένα νέο πρότζεκτ μπορεί να αποδείξει ότι η τελευταία βασίλισσα της Γαλλίας, Μαρία Αντουανέτα, είχε δίκιο όταν έβρισκε τη Μόνα Λίζα «πολύ μικρή, πολύ σκοτεινή».
Ο πίνακας του Λεονάρντο ντα Βίντσι πρόκειται να μετακινηθεί, προκειμένου να δοθεί περισσότερος χώρος στη «La Gioconda». Και να κατευνάσει τους επισκέπτες.
Πράγματι, με τους επισκέπτες του Λούβρου να έχουν κατά μέσο όρο 50 δευτερόλεπτα για να θαυμάσουν τη «Μόνα Λίζα», η οποία εκτίθεται πίσω από ένα φράγμα και αλεξίσφαιρο γυαλί στο κέντρο της Salle des Etats (γυαλί που τοποθετήθηκε τη δεκαετία του 1950 για να την προστατεύσει μετά από επίθεση με οξύ), πολλοί την έχουν ονομάσει «το πιο απογοητευτικό αριστούργημα του κόσμου».
Κατανοητό πραγματικά, καθώς ο τεράστιος συνωστισμός και ο περιορισμένος χώρος της γκαλερί σημαίνει ότι είναι δύσκολο να δει κανείς τη Μόνα Λίζα.
Σε αυτό το πρόβλημα, ο διευθυντής του παρισινού μουσείου προτείνει τώρα να τοποθετηθεί ο πίνακας του ντα Βίντσι σε απομόνωση για να βελτιωθεί η εμπειρία.
«Η μεταφορά της Μόνα Λίζα σε ξεχωριστή αίθουσα θα μπορούσε να δώσει τέλος στην απογοήτευση του κοινού», δήλωσε ο Λορένς ντε Καρ , διευθυντής του μουσείου. «Οι επισκέπτες δεν γίνονται δεκτοί σωστά στην τρέχουσα αίθουσα, οπότε νιώθουμε ότι δεν κάνουμε σωστά τη δουλειά μας».
Ένας νέος ειδικός χώρος για τη «Μόνα Λίζα», η οποία επί του παρόντος κρέμεται απέναντι από τον παραγνωρισμένο «Γάμο στην Κανά» του Πάολο Βερονέζε, έχει νόημα -τόσο για τον πίνακα του ντα Βίντσι όσο και για τους «γείτονές» του που διψούν για προσοχή.
Ο Βινσέντ Ντελιουβέν, επικεφαλής επιμελητής της ιταλικής ζωγραφικής του 16ου αιώνα, δήλωσε στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro: «Το σκεφτόμαστε εδώ και πολύ καιρό, αλλά αυτή τη φορά όλοι συμφωνούν».
«Είναι ένα μεγάλο δωμάτιο και η Μόνα Λίζα βρίσκεται στο πίσω μέρος, πίσω από το τζάμι ασφαλείας της, οπότε με την πρώτη ματιά μοιάζει με… γραμματόσημο. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ήθελε να δημιουργήσει μια σχέση “πρόσωπο με πρόσωπο” μεταξύ του πίνακα και του ατόμου που τον εξετάζει», λέει.
Ακούγεται ωραίο, αλλά η πρωτοβουλία θα περιλάμβανε αρκετά μεγάλη ανακαίνιση, συμπεριλαμβανομένου του ανοίγματος μιας νέας εισόδου στο Λούβρο (στην πρόσοψη της κιονοστοιχίας) και της δημιουργίας δύο νέων δωματίων στο υπόγειο κάτω από την πλατεία της αυλής του Λούβρου. Ένας από τους «υπόγειους θαλάμους» θα χρησίμευε ως σκηνικό για τη «Μόνα Λίζα».
Και ενώ αυτό μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κατάστασης με τις ουρές και να επιτρέψει στους επισκέπτες την άμεση πρόσβαση, όλα αυτά θα κόστιζαν περίπου 500 εκατ. ευρώ -κάτι που δύσκολα είναι μουσική στα αυτιά της γαλλικής κυβέρνησης και των περικοπών στον προϋπολογισμό της για τον πολιτισμό.
Το Υπουργείο Πολιτισμού φέρεται να είναι υπέρ του νέου έργου του Λούβρου, αλλά ο υπουργός Οικονομικών, Μπρούνο Λε Μερ, θα πρέπει να πεισθεί. Ο Λε Μερ έχει ήδη δηλώσει ότι ελπίζει να ανακτήσει 25 δισεκατομμύρια ευρώ σε εξοικονομήσεις για τον προϋπολογισμό του 2025 και έχει παροτρύνει τον πολιτιστικό τομέα να δεχθεί το μερίδιο που του αναλογεί.
Ωστόσο, αυτό δεν αποθαρρύνει το μουσείο.
«Η διάθεση στο μουσείο είναι πλέον ώριμη», δήλωσε ο ντε Καρ. «Πρέπει να αγκαλιάσουμε την ιδιότητα του πίνακα ως παγκόσμιας εμβληματικής εικόνας, η οποία είναι πέρα από τον έλεγχό μας».
