Ο Δικέφαλος έφυγε με ένα όπως φαίνεται «χρυσό» τρίποντο από την Λειβαδιά.
Γράφει ο Νίκος Ματθαιόπουλος
Ο ΠΑΟΚ επικράτησε του Λεβαδειακού με 2-0, το βράδυ της Κυριακής, μετά από μία αναμέτρηση που δύσκολα κανείς θα θυμάται. Ένα ματς χωρίς ιδιαίτερες φάσεις, έναν νοθρό, άχρωμο και ανούσιο ΠΑΟΚ και έναν μαχητικό ανά διαστήματα Λεβαδειακό. Ένας αγώνας με πολλά νεύρα, που ολοκληρώθηκε με το τρίποντο για τον ΠΑΟΚ.
Είδαμε τον Ρασβάν Λουτσέσκου να παρατάσσει την ομάδα με πολλές αλλαγές. Παρθενική συμμετοχή για Γκόμεζ και Λόβρεν, οι οποίοι τοποθετήθηκαν στο αρχικό σχήμα, επιστροφή στη δράση για τον Κόλει, ενώ φανέλα βασικού πήραν εξίσου οι Μπακαγιόκο και Σορετίρε. Όλα αυτά, σε συνάρτηση με την βοή του κόσμου για αλλαγές, για ένα εκτεταμένο “rotation” που ήθελε όπως και να έχει, να κάνει ο Ρουμάνος τεχνικός.
Παρουσιάστηκε για ακόμη μια φορά, ότι οι πολλές αλλαγές μπορεί να μη φέρουν τα κατάλληλα αποτελέσματα. Ο Γκόμεζ έδειξε αρκετά θετικά στοιχεία, ταυτόχρονα λόγω απειρίας έκανε το πέναλτι στο ματς, το οποίο ο Λεβαδειακός έχασε. Ο Κόλει επέστρεψε από τον τραυματισμό και θετικό ότι πήρε συμμετοχή, για να πάρει ρυθμό αγώνων. Ο Σορετίρε είχε θέληση, δεν είχε απτά αποτελέσματα.
Απογοήτευση στο ματς ήταν ο Μπακαγιόκο, ο οποίος εμφανίστηκε πολύ κακός και αργός στις κινήσεις του. Το θετικό στοιχείο για τους νέους παίχτες του ΠΑΟΚ, ήταν ο Ντέγιαν Λόβρεν, ο οποίος έδειξε σαν να είναι καιρό στην ομάδα.
Μέσα σε όλα αυτά, ως μια δικαιολογία, να θεωρήσουμε τον βαρύ και δύσκολο αγωνιστικό χώρο. Στο τέλος του αγώνα, έχοντας πάρει ο ΠΑΟΚ το τρίποντο, χάρις στη κεφαλία του Μαντί Καμαρά και το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Σβάμπ, ακούσαμε έναν Λουτσέσκου, με πολύ ενδιαφέρον, ακόμη πιο ενδιαφέρουσες οι ατάκες του:
«Όταν κάνεις τόσες αλλαγές ουσιαστικά ξεκινάς από το μηδέν, ίσως και πιο πίσω. Και όταν το κάνεις αυτό χρειάζεται χρόνος. Δεν γίνονται μέσα σε ένα βράδυ οι παίκτες να αποκτήσουν αυτοματισμούς, οι σχέσεις όλων πρέπει να ξαναχτιστούν.
Από όλα τα χρόνια που δουλεύω το Νοέμβριο αποκτάμε χημεία. Ανεξάρτητα με την ποιότητα των παικτών, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι έχουμε ποδοσφαιριστές από διαφορετικές κουλτούρες. Άλλος από ανατολική Ευρώπη, άλλος από βόρεια Ευρώπη, άλλος από δυτική Ευρώπη.
Είναι εύκολο να χαλάς κάτι και πολύ πιο δύσκολο να φτιάξεις κάτι. Ήμασταν τυχεροί που μπήκαμε στο Europa League, που είχαμε μια βάση παικτών από πέρσι και έχουμε έναν τρόπο παιχνιδιού.
Είχαμε δύο ευρωπαϊκά ματς με πολλές ευκαιρίες και κάναμε λάθη που τα πληρώσαμε επειδή αυτά συμβαίνουν όταν χτίζεται η ομάδα. Δεν έχω πρόβλημα να πάω στη Θεσσαλονίκη και να ετοιμάσω βαλίτσες για Βουκουρέστι εάν όλοι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τη διαδικασία».
Η ατάκα για την βαλίτσα και το Βουκουρέστι, έδειξε έναν εκνευρισμό. Λογικός ο εκνευρισμός, κατά τη γνώμη μου. Ο Ρουμάνος φωνάζει κάθε χρόνο να εμπιστευόμαστε τη διαδικασία και την εξέλιξη αυτής και κάθε χρόνο αναγκάζεται την ίδια περίοδο να κάνει αυτές τις δηλώσεις.
Για να ηρεμήσω μερικούς, επειδή το συγκεκριμένο σχόλιο που κάνω, μπορεί να φανεί ότι παινεύω τον Λουτσέσκου, θεωρώ ότι έχει κάνει αρκετά λάθη στη προπονητική του καριέρα, όπως έκανε και φέτος με την διαχείριση ορισμένων καταστάσεων. Κλείνοντας, θέλω να πω το εξής.
Ο ΠΑΟΚ είναι εδώ, είτε με θετικά είτε με αρνητικά αποτελέσματα. Ο φίλαθλος οφείλει να στηρίξει την ομάδα που του έδωσε χαρές και τίτλους. Ταυτόχρονα πρέπει ο ίδιος ο ΠΑΟΚ να στηρίξει τον εαυτό του και τους παίχτες και τους προπονητές, όλους.
Έτσι θα μπορέσει να ανακάμψει και να φέρει εκ νέου την χαρά στη Τούμπα. Την Κυριακή ο Δικέφαλος κέρδισε την εσωστρέφεια που θα είχε εν μέσω της διακοπής των αγώνων, που ξεκίνησε από τη Δευτέρα.
