Σε μια αρκετά προσωπική συνέντευξη ο Χερμάν Μπούργος μίλησε για την περιπέτεια υγείας του με τον καρκίνο, για τη σχέση με τα παιδιά του, αλλά και τους ποδοσφαιριστές του.
Ο Αργεντίνος τεχνικός του Άρη παραχώρησε συνέντευξη στην ισπανική «El Tiempo» και αναφέρθηκε σε διαφορετικά θέματα, αναφορικά με τη ζωή του και το ποδόσφαιρο.
«Χρειάζεται παρακολούθηση πέντε ετών(σ.σ. για το θέμα υγείας του). Προσπαθώ να δώσω αυτοπεποίθηση στα παιδιά μου το ίδιο και στον ποδοσφαιριστή. Δεν χτίζω φιλία αλλά θεμελιώνω εμπιστοσύνη. Γιατί το να φτιάχνεις μια ομάδα είναι σα να δημιουργείς μια οικογένεια και πρέπει να τη φροντίζεις. Οι παίκτες είναι άτομα μέσα σε μια ομάδα: όσο καλύτερα τα πας, τόσο καλύτερη θα είναι η ομάδα. Δεν μπαίνει κανείς στο γήπεδο σκεπτόμενος τον εαυτό του, αυτό δεν είναι σκάκι, είναι ποδόσφαιρο. Είναι ομαδικό άθλημα: αν παίζεις καλά ατομικά, η ομάδα έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει», όπως είπε και πρόσθεσε:
«Ο προπονητής δεν σταματάει ποτέ κι αυτή είναι η μεγάλη διαφορά με τον ποδοσφαιριστή. Είναι όλο το 24ώρο σε ετοιμότητα και δεν κλείνεις ποτέ το τηλέφωνό σου». Ο Χερμάν Μπούργος επανέλαβε τη δουλειά που έγινε στον Άρη στο διάστημα της θητείας του και ρωτήθηκε για το πώς αντιλαμβάνονται οι παίκτες τη δουλειά του. «Πλέον είναι τα πρώτα 15-20 λεπτά. Εκεί καταλαβαίνει ο παίκτης τι θα πάρει. Ο παίκτης περπατά, κοιτάζει το γήπεδο κι εκεί καταλαβαίνει τις ασκήσεις που θα κάνει μέσα από την προετοιμασία που έχει προηγηθεί. Η γλώσσα είναι επίσης θεμελιώδης γιατί ένας μεταφραστής δεν μπορεί να μεταφέρει τη δύναμη των λέξεων αλλά την ερμηνεία».
Παράλληλα ρωτήθηκε για τη δήλωσή του ότι κάποια στιγμή θέλει αναλάβει τη Ρίβερ Πλέιτ:
«Θέλω το νούμερο ένα να είναι η ομάδα μου. Δεν χάνω χρόνο. Σκέφτομαι πώς να τους βελτιώσω, πώς να τους εκπαιδεύσω, πώς να τους μιλήσω ώστε να ελευθερώσουν το μυαλό τους για να κερδίσουν. Σε αυτό ξοδεύω τον χρόνο μου: ελευθερώνοντας το μυαλό μου για να κερδίσω. Δεν βιάζομαι. Αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου είναι ο Άρης. Ξέρω όμως ότι (η Ριβερ) θα είναι στη γωνία. Πιστεύω στον επαγγελματισμό και την υπευθυνότητα. Κάποιος μπορεί να είναι λίγο πολύ αστείος, να γελάει περισσότερο ή λιγότερο, αλλά εγώ αναζητώ τον επαγγελματισμό. Πιστεύω ότι θα τα πήγαινα καλά με τον παίκτη Μπούργος».
Για τα social media και τη χρήση τους από τους παίκτες αλλά και για τη φιλοσοφία του ανέφερε:
«Είναι όμορφο να εκφράζονται οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται υπακοή αλλά να καταλάβει ο παίκτης αυτό που θέλει από αυτόν ο προπονητής. Αυτό που χρειάζεται η ομάδα του και φυσικά, αυτό που ονειρεύεται ο φίλαθλος», για να αναφερθεί στη μεγαλύτερη πρόκληση ενός προπονητή. Είναι να βελτιώσει τον ποδοσφαιριστή. Μπορεί ένας προπονητής να είχε υπάρξει τρομερός παίκτης και παράλληλα να ήταν ο καλύτερος στη σχολή προπονητών αλλά στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να εξηγήσει στον παίκτη αυτό που θέλεις. Δεν είναι τόσο απλό».
Τέλος ανέφερε και τι δεν θα συγχωρούσε σε έναν παίκτη. «Την έλλειψη ειλικρίνειας γιατί στο γήπεδο δεν μπορείς να κρυφτείς».
