Ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ είχε ανακηρύξει το 2008 ως διεθνές έτος πατάτας, αναδεικνύοντας τη σπουδαιότητα του στρύχνου του κονδυλόριζου ως τροφίμου απέναντι στην παγκόσμια πείνα, στη φτώχεια και την κρίση.
Λίγα χρόνια αργότερα, όταν το μνημόνιο έφερε τη λόρδα στην Ελλάδα, ήρθε πάλι το Ετος Πατάτας. Καταλάβαμε όλοι ότι πρέπει να πέσει η τιμή της γιατί πώς θα αντέξουμε την πείνα. Και όπως πάντα «Ελλάδα ίσον υπερβολή». Μποτιλιάρισμα στην περιφερειακή για να προλάβουμε ένα σακί από τους τόνους που διατίθενται, χαμός στο σημείο διανομής της στο κέντρο όπου αναμένεται να στηθεί και η προτομή της πατάτας. Ασε που πλέον το μεσημεριανό μενού περιλαμβάνει κονδυλόριζο αντί για σπανακόρυζο και στρυχνοκεφτέδες (όχι με στρυχνίνη, βρε, με στρύχνο), συνοδεία πουρέ και πατατοσαλάτας. Μη βιάζεστε, οι τηγανητές για το βράδυ, για βαρύ ύπνο με εφιάλτες (καλύτερα από το να γουργουρίζει το στομάχι). Και για γλυκό, μην ανησυχείτε, κάτι θα σκεφτεί ο πάντα εφευρετικός Ελληνας. Ισως γεωμηλόπιτα. Ναι, εντάξει γεώμηλα λέγονται οι πατάτες, αλλά όταν το ακούτε δε σας φέρνει λίγο από μηλόπιτα;
Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή έπρεπε να λάβει τέλος αυτή η παρωδία με τις τιμές παραγωγού στο υπόγειο και τις τιμές καλαθιού τουλάχιστον στον πέμπτο. Ο παραγωγός είναι αυτός που πρέπει να ενισχυθεί, να αυξήσει την παραγωγή του και να τη διαθέσει σε όσο πιο λογική τιμή μπορεί. Εντάξει κάποιος μεσάζοντας θα υπάρχει. Κάποιος λέμε, όχι δεκαπέντε! Και καλό θα ήταν να ακολουθήσουν και άλλοι κλάδοι παραγωγών, για να στείλουν το μήνυμα. Ο ρόλος των αγροτικών συνεταιρισμών ας πούμε ότι δεν πρέπει να ακυρωθεί. Ως ένα βαθμό έχει δίκιο η Αλέκα. Αλλά τόσα χρόνια γιατί δεν έπαιρναν το ρόλο τους απέναντι στην κατάσταση που είχε διαμορφωθεί; Ηταν καιρός να ξυπνήσουμε πια, να εκφράσουμε την αντίστασή μας και να κινητοποιηθούμε ως λαϊκό κίνημα. Η εκπληκτική αυτοοργάνωση των παραγωγών απέναντι στα κυκλώματα των μεσαζόντων είναι ένα δείγμα κοινωνικής αντίδρασης και κοινωνικής δικαιοσύνης.
Παρεμπιπτόντως, φιλότιμη και αξιόλογη η πρωτοβουλία του ΚΘΒΕ με το «Κοινωνικό Θεατροπωλείο». Αντί για εισιτήριο οι θεατές θα καταβάλλουν τρόφιμα, τα οποία θα διατίθενται σε κοινωνικά ιδρύματα. Αλλά, please, no more potatoes!
