Από δειλά πλατσουρίσματα μέχρι «επαγγελματικό» πρόσθιο και απλωτές, τα κολυμβητικά στυλ διαφέρουν, ανάλογα με την ικανότητα και το θάρρος των τετράποδων φίλων μας.
Ωστόσο, οι σκυλοκηδεμόνες πρέπει να έχετε στο μυαλό σας ότι το κολύμπι δεν είναι (ακριβώς) στη φύση των σκύλων, ή τουλάχιστον όχι σε όλων.
Η διάθεσή τους να πλησιάσουν και να μπουν στο νερό διαφέρει από ράτσα σε ράτσα, αλλά και από σκύλο σε σκύλο. Είναι κάτι που μαθαίνεται, αλλά δεν είναι όλες οι ράτσες ή όλοι οι σκύλοι διατεθειμένοι να μάθουν, και δεν υπάρχει άλλωστε λόγος να τους πιέσουμε. Ένας γενικός κανόνας είναι ότι οι ράτσες που περιέχουν στο όνομά τους τη λέξη «νερό» είναι «υδρόφιλες». Οι υπόλοιπες λίγο ή πολύ θα πρέπει να το συνηθίσουν και να εκπαιδευτούν να τους αρέσει, όπως συμβαίνει και με τα παιδιά που μαθαίνουν κολύμπι.
Πώς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε το σκύλο μας να κολυμπάει και να το απολαμβάνει;
Ξεκινάμε υπομονετικά με αργά, προσεκτικά βήματα, χωρίς να τον τρομάξουμε ή να τον μαλώσουμε, για να μην τον αποθαρρύνουμε και πάρει τη δραστηριότητα με κακό μάτι.
Στη συνέχεια τον καλούμε να μπει μαζί μας σε πολύ ρηχό και χλιαρό ή ζεστό νερό και να πλατσουρίσει, για να δει ότι δεν έχει να φοβάται κάτι, και ότι μπορεί και να του αρέσει. Ο αρχικός στόχος είναι σταδιακά να ξεθαρρέψει και να βρέξει τις πατούσες του.
Δεν ξεχνάμε επίσης να τον επιβραβεύουμε για κάθε βήμα προόδου που κάνει, όσο μικρό κι αν είναι αυτό. Επίσης, του δίνουμε ερεθίσματα και πράγματα που τον τραβούν να πάει προς το νερό, όπως παιχνίδια, τα οποία όμως πρέπει να είναι ειδικά και να επιπλέουν.
Ο σκύλος μας πρέπει να συνδυάσει το να μπαίνει στη θάλασσα με χαρά και παιχνίδι
Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία η πρώτη εμπειρία του σκύλου μας με το νερό γιατί, όπως και στους ανθρώπους, μπορεί να αποδειχτεί τραυματική.
Στην Ελλάδα, οι σκύλοι έχουν την ευκαιρία να κολυμπήσουν κατά κανόνα στη θάλασσα, λιγότερο σε λίμνες ή ποτάμια, και πολύ λιγότερο έως καθόλου σε πισίνες καθώς, σε αντίθεση με το εξωτερικό, στη χώρα μας δεν υπάρχουν πισίνες προσβάσιμες στο κοινό που να επιτρέπουν να εισέλθουν σκύλοι στο νερό. Το ίδιο συμβαίνει και με τις πισίνες στα ξενοδοχεία ή τα ενοικιαζόμενα δωμάτια. Και είναι προφανές ότι οι ιδιόκτητες πισίνες όπου ο κάθε σκυλογονιός κάνει ό,τι θέλει αφορούν ένα αρκετά μικρό ποσοστό του πληθυσμού.
Πράγματα που πρέπει να προσέχουμε όταν αρχίσουμε να κολυμπάμε με τον σκύλο μας στη θάλασσα, εάν φυσικά το θέλει, και αν το επιτρέπει η ράτσα του, ακόμα και μορφολογικά.
Γενικά θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι και για τους σκύλους ισχύει ό,τι και για τα μικρά παιδιά που μαθαίνουν κολύμπι. Καταρχάς δεν πάμε το ζώο μας σε μέρος όπου υπάρχουν πολλά ρεύματα ή όπου ο βυθός είναι ανώμαλος και η θάλασσα βαθαίνει απότομα, για προφανείς λόγους: κινδυνεύει να τρομάξει, να τον χάσουμε, ή ακόμα και με πνιγμό. Πρέπει λοιπόν να προσέχουμε τα σημεία όπου η άμμος υποχωρεί, ή υπάρχουν κύματα, όπως θα κάναμε και με ένα μικρό παιδί.
Επίσης, ακόμα κι αν είναι και ο πιο έμπειρος κολυμβητής, δεν πρέπει να τον αφήσουμε να ξεμακρύνει, αλλά ούτε κι εμείς να κολυμπήσουμε στα βαθιά και να απομακρυνθούμε από εκείνον, γιατί μπορεί να πανικοβληθεί. Πάντοτε μπαίνουμε και βγαίνουμε από το νερό μαζί του για να αισθάνεται ασφάλεια και για να είναι υπό την εποπτεία μας αν πιει νερό, αν κουραστεί ή αν υπάρξει κάποιος άλλος κίνδυνος (π.χ. κάποιο τσίμπημα, ή κάποιος θόρυβος που μπορεί να τον τρομάξει).
Επίσης, πρέπει να θυμόμαστε ότι, αν και ο νόμος 4830 του 2021 επιτρέπει, υπό προϋποθέσεις (βλ. την επόμενη παράγραφο) να μπει ο σκύλος μας στο νερό, δεν θέλουν όλοι οι λουόμενοι να τους πλησιάσει, όσο φιλικός κι αν είναι. Καλό είναι να έχουμε εκτυπώσει και να έχουμε μαζί μας στην παραλία τη νομοθεσία που αναφέρει ότι ο σκύλος επιτρέπεται να κάνει βόλτα αλλά και να μπει στο νερό, ώστε εάν χρειαστεί να τη επιδείξουμε σε όποιον ή όποια παραπονεθεί. Ωστόσο είναι προτιμότερο για πολλούς λόγους να μην τον βάλουμε να βουτήξει σε σημεία με πολύ κόσμο, αλλά να επιλέξουμε κάπου πιο απόμερα.
Να διευκρινίσουμε εδώ ότι όταν λέμε ότι ο σκύλος μας επιτρέπεται να μπει στη θάλασσα, μιλάμε πάντοτε για τις μη οργανωμένες παραλίες. Στις οργανωμένες η πρόσβαση σε κατοικίδια απαγορεύεται, εκτός εάν υπάρχει ειδική σήμανση που δηλώνει ρητά το αντίθετο, και εκτός αν πρόκειται για σκύλους-οδηγούς (και ζώα θεραπείας), οπότε θα πρέπει να έχουμε μαζί μας για να επιδείξουμε την απαραίτητη πιστοποίηση.
Στις παραλίες που έχουν βραβευθεί με τη λεγόμενη γαλάζια σημαία απαγορεύεται η πρόσβαση σε σκύλους. Σε κάθε περίπτωση, όταν περπατάμε με το σκύλο μας στην άμμο/παραλία (δηλαδή έξω από το νερό), θα πρέπει πάντα να του φοράμε το λουρί του. Όσον αφορά τους σκύλους-κολυμβητές, θα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και τους απρόσεκτους με τζετ σκι, φουσκωτές βάρκες ή ταχύπλοα που εκτός από εμάς, μπορούν να χτυπήσουν αυτόν.
Να θυμάστε ότι απαραίτητο αξεσουάρ τόσο για αρχάριους, όσο και πιο προχωρημένους σκύλους-κολυμβητές αποτελούν τα ειδικά σωσίβια που κυκλοφορούν στην αγορά σε διάφορα μεγέθη, ανάλογα με το μέγεθος/βάρος του σκύλου. Το σωσίβιο καλό είναι να φοριέται πάντα ως μέτρο ασφαλείας όταν ο σκύλος μας βρίσκεται στο νερό.
Μην ξεχνάτε επίσης να του βάζετε αντηλιακό – αφού βγει από το νερό και τον στεγνώσετε με την πετσέτα του. Μην ταλαιπωρήσετε επίσης τον τετράποδο φίλο σας αλλά και εσάς τους ίδιους με το να πάτε στην παραλία μαζί του τις μέρες και τις ώρες του καύσωνα.
Τέλος, για τους προνομιούχους ιδιοκτήτες πισίνας: πρέπει να διατηρούν το νερό της πισίνας καθαρό, να ξεπλένουν το σκύλο τους από το χλώριο, μόλις βγει από την πισίνα, η οποία θα πρέπει να είναι ρηχή, ενώ ο σκύλος θα πρέπει να φοράει το ειδικό σωσίβιο και να είναι πάντα υπό επίβλεψη.
Η συμβουλή της κτηνιάτρου: Η κυρία Μυρτώ Περράκη μάς θυμίζει ότι, όταν ο σκύλος μας βγαίνει από τη θάλασσα, θα πρέπει εμείς να τον ξεπλένουμε με γλυκό νερό. Προσέχουμε να μην παραμείνει πολλή υγρασία στα αυτιά, είτε από τη θάλασσα είτε από το ξέπλυμα, ιδίως σε φυλές με μακριά πτερύγια αυτιών, καθώς υπάρχει κίνδυνος ωτίτιδας. Επίσης, αποθαρρύνουμε το σκύλο να πίνει θαλασσινό νερό.
