Η πόλη αυτή, η οποία είχε ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή από την αρχαιότητα λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ήταν γνωστή ως “Πόρτες της Κασσάνδρας”.
Κορινθιακή κοινότητα που με το όνομα Ποτίδαια ήταν για λίγο, από τον 7ο π.Χ αιώνα, και μετά μέλος της αθηναικής συμμαχίας. Το 357πΧ καταστράφηκε από το βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο και ξαναχτίστηκε το 316 πΧ από τον Κάσσανδρο που έδωσε το όνομά του στη νέα πόλη.
Πολιορκήθηκε από τους Ρωμαίους και τους Γότθους και καταστράφηκε από τους Ούννους το 540. Ξαναχτίστηκε από τον Ιουστινιανό και προστατεύτηκε με τείχος παράλληλο με τη διώρυγα.Το 1426 ενδυναμώθηκε από τους Βενετούς και το 1821 αποκαταστάθηκε από τους ντόπιους επαναστάτες (κατά των Τούρκων) που προστατεύονταν πίσω από αυτό.
Στις 14 Νοεμβρίου 1821 γίνεται το ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας.Το χωριό όπως είναι σήμερα ξαναχτίστηκε το 1922 από πρόσφυγες της ανατολικής Θράκης.
Στην εσωτερική πλευρά του δρόμου που χωρίζει την πόλη από τη διώρυγα βρίσκεται το Ιουστινιάνειο τείχος, από το οποίο σώζονται κυρίως τμήματα από την οχύρωση της εισόδου στη χερσόνησο. Το τείχος καταλήγει δυτικά στο λιμάνι και ο δυτικότερος πύργος του βρέχεται από τη θάλασσα. Σε κοντινή απόσταση, ένα χιλιόμετρο νοτιοανατολικά της πόλης, βρίσκεται το εξωκκλήσι των Ταξιαρχών, χτισμένο το 1872, με υλικά από την αρχαία Ποτίδαια.
Η Νέα Ποτίδαια παρουσιάζει σήμερα πλέον μια αλλιώτικη εικόνα. Πεζοδρομημένη, με χώρους ποδηλασίας, κιόσκια, γεφύρια και μια παραλία δύο χιλιομέτρων στα ανατολικά της προσφέρεται για περιπάτους και βουτιές στη θάλασσα. Από την δυτική πλευρά της αν και η ακτή είναι απότομη λειτουργεί ιχθυόσκαλα και η μαρίνα είναι γεμάτη επαγγελματικά και ερασιτεχνικά πλοιάρια.
Οι ρομαντικοί μπορούν να απολαύσουν το ηλιοβασίλεμα κάτω από το φάρο της Νέας Ποτίδαιας, που βρίσκεται στην άκρη της παραλίας.
