Λυσιαξανε οι φιλοι μου να παμε στο Paradise της Μυκονου. Ημουν αρνητικη αλλα επεμεναν.
Νταλα μεσημερι στον ξεροτοπο μπηκαμε στο λεωφορειο της γραμμης. Τι λεωφορειο ηταν αυτο Παναγιτσα μου!!!! Ε δεν περιγραφεται. Μια βρωμια τα καθισματα δεν λεγεται. Σκισμενες ταπετσαριες , ξεκοιλιασμενα αφρολεξ, βρωμια και δυσωδια στο φουλ.
Πως βλεπουμε κατι ταινιες στην Ινδια, στο Πακισταν..ειπα οπου ναναι θα μπουν και οι Ταλιμπαν και κρυφθηκα εχοντας δυο παγωμενα μπουκαλια νερο στο κεφαλι μου. Ενα τεταρτο ειναι αυτο θα περασει. Αμ δε!! Ετσι περναει εκει μεσα!! Δεν εισαστε καλα.
Κοιταξα εξω απο το λιγδιασμενο τζαμι του λεωφορειου του 2011 να ξεχαστω. Παντου σκουπιδια ενας ξεραμενος τοπος που το ψηλοτερο δεντρο του ηταν ο μαιντανος αν υπηρχε. Φθασαμε στο Παραδεισο. Η παραλια γεματη. Βρηκαμε ενα τραπεζακι και ξεραθηκαμε. Η μουσικη γκαπα γκουπα, γκαπα γκουπα μας αναγκαζε να φωναζουμε σαν τον τελαλη στο χωριο για να συνενοηθουμε.
Ηρθε και μια γκαρσονα απο την Παλιοχωρα Χαλκιδικης να παρει παραγγελια. Ηπιαμε καφε φρεντο και ατενιζαμε τις κοπελες που ηταν στα τραπεζια επανω με τα μαγιο και λικνιζονταν με τα γκαπα γκουπα. Ερχοταν κοσμος και εβγαινε φωτογραφια. Αυτη εσκυβε μεχρι κατω τους εδειχνε τον πισινο της και εβγαιναν φωτογραφια ευτυχισμενοι. Αντεξα μιση ωρα. Παμε να φυγουμε και μην μου πειτε για Paradise γιατι θα γινει χαμος!!!
