Όταν στην τελευταία βράβευσή του ως καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς τον είχαν ρωτήσει αν μπορεί να συγκριθεί με τον Πελέ απάντησε κατηγορηματικά όχι. Εδώ συμφωνώ απολύτως μαζί του κι αυτό γιατί θεωρώ ότι ο Λ.Μέσι είναι
πολύ καλύτερος του Βραζιλιάνου. Σε μια εποχή που σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές είναι πρώτα αθλητές, γυμνασμένοι, προπονημένοι, δυνατοί αυτό το μικρό ζιζάνιο τους περνά σαν σταματημένους. Το ίδιο έκανε και ο Πελέ θα πείτε. Ναι αλλά σε μια εποχή που ο Πελέ ήταν γυμνασμένος, προπονημένος και οι αντίπαλοί του ερασιτέχνες. Που κατέβαζαν με τα μπουκάλια το αλκοόλ και κάπνιζαν σαν φουγάρα. Ο Λ.Μέσι που δεν είναι εντυπωσιακός το δέμας είναι μεν προπονημένος αλλά και λεπτεπίλεπτος. Θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με χτυπήματα στην έσχατη περίπτωση…αν τον προλάβαιναν. Οι εμπνεύσεις του δεν έχουν τέλος. Σε κάθε παιχνίδι που βλέπουμε μας επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό. Εδώ ανάγκασε τον Γκουαρντιόλα όχι μόνο να δηλώσει τυχερός που είναι προπονητής του αλλά να πει πως κάποτε θα διηγείται στους νεότερους ότι τον προπονούσε. Πως να νιώθει άραγε ο τερματοφύλακας της Λεβερκούζεν που είδε δύο από τις πέντε φορές την μπάλα να καταλήγει στα δίχτυα του με τον ίδιο τρόπο. Περνώντας πάνω από το κεφάλι του. Στα 24 του χρόνια έχει φέτος 12 γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ, όσα και τη χρονιά που πήρε τον τίτλο του πρώτο σκόρερ και συνολικά 49 τη στιγμή που ο πρώτος σκόρερ Ραούλ έχει 71. Έχετε καμιά αμφιβολία για το ποιος θα βγει καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου φέτος? Γι’ αυτό σας λέω ότι κάποτε θα διηγούμαστε κι εμείς στους νεότερους ότι τον έχουμε δει να παίζει.
Αυτόπτης Μάρτυρας
