Ο άνεμος που πνέει -συνήθως ανατολικός- από τα στενά της Ρεντίνας είναι η ιδανική συνθήκη. Το μικροκλίμα της περιοχής είναι, επίσης, άριστο για αθλοπαιδιές και ομαδικές δραστηριότητες. Ορισμένοι, οι οποίοι πήγαιναν συχνά για σερφ στις γειτονικές παραλίες του Σταυρού και της Ασπροβάλτας, το ανακάλυψαν, όταν πειραματίστηκαν με τη λίμνη και είδαν ότι οι ιστιοσανίδες τους έπλεαν καλύτερα στα νερά της Βόλβης.
“Ήμασταν τρία άτομα, που … ανακαλύψαμε τη λίμνη! Έχει τώρα μια εικοσαετία. Μέχρι τότε, πηγαίναμε θάλασσα. Όταν είδα ότι είχε διαλυθεί η ομίχλη και φυσούσε αέρας, κατάλαβα ότι θα ήταν ιδανικό σημείο για σέρφινγκ. Τηλεφώνησα και σε άλλους και μόνο που δεν έσκασαν στα γέλια. Όταν, όμως, ήρθαν και είδαν ότι το ‘πείραμα’ πέτυχε, δεν σταμάτησαν να έρχονται μέχρι και σήμερα”, λέει ο “λιμνάρχης”, όπως τον αποκαλούν οι συναθλητές του, ο γουιντσέρφερ Νίκος Κολοκοτρώνης.
Ο Θωμάς Μπακιρτζής, δάσκαλος του γουιντσέρφινγκ στη Βόλβη, εξηγεί πώς μπορεί κάποιος να πιάσει μέγιστη ταχύτητα, εκμεταλλευόμενος τη δυναμική του ανέμου.
Βυθίζει την ιστιοσανίδα “πιάνοντας” με το πανί τη φορά του ανέμου και δεν “κόβει”, παρά μόνο για να σταματήσει και να γυρίσει πλαγιομετωπικά για να βγει και πάλι στην παραλία. Η ιστιοσανίδα του αναπτύσσει ταχύτητα μέχρι και τριάντα έναν κόμβους, περίπου εξήντα χιλιόμετρα την ώρα.
Φυσικά, οι αρχάριοι ξεκινούν με μικρές ταχύτητες, μέχρι να μάθουν να χειρίζονται την ιστιοσανίδα. Είναι ακόμη πιο εύκολα, όμως, στη λίμνη, καθώς οι συνθήκες, ο άνεμος και το κύμα είναι συνήθως ιδανικές.
“Δημιουργείται ένα αεροδυναμικό πεδίο, λόγω των στενών της Ρεντίνας, για αυτό και η περιοχή έχει τις πιο ιδανικές συνθήκες. Φυσάει από το πρωί και μέχρι το απόγευμα έχουμε όσο χρόνο θέλουμε να ασχοληθούμε με το αγαπημένο μας άθλημα. Εδώ, έρχονται άτομα κάθε φύλου και ηλικίας, κάθε επαγγέλματος και κοινωνικής τάξης. Ο εξοπλισμός ξεκινάει από εξακόσια ευρώ, αλλά μπορεί να τον νοικιάσει για όσο διάστημα διαρκεί το μάθημα”, λέει ο κ. Μπακιρτζής.
Η σύζυγος του Θωμά, Σταυρούλα Μακρή – Μπακιρτζή, ασχολείται, επίσης, με το γουιντσέρφινγκ. Αν και φαίνεται δύσκολο, οι γυναίκες μπορούν εξίσου καλά με τους άνδρες να κουμαντάρουν εύκολα την ιστιοσανίδα, υπό την προϋπόθεση να έχουν εκπαιδευτεί και να έχουν διδαχθεί την τεχνική, ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
“Είναι ιδανικό και για τις γυναίκες και για τα παιδιά και μάλιστα στα μαθήματα που κάνουμε βλέπουμε ότι από την πρώτη κιόλας ώρα και τα παιδιά μαθαίνουν να επιπλέουν και να κινούνται με την ιστιοσανίδα τους. Φυσικά, απαιτείται περαιτέρω εξάσκηση για να μπορούν να το κάνουν και σε αντίξοες συνθήκες. Είναι καθαρά θέμα τεχνικής, όχι δύναμης”, λέει η Σταυρούλα Μακρή.
Από το Μάρτιο έως το Νοέμβριο, κάθε Τετάρτη και Σαββατοκύριακα, οι φαν του είδους ανοίγουν “πανιά” για τα ανοιχτά της λίμνης, ξεκινώντας από μια παραλία της, λίγο μετά την Απολλωνία. Γουίντσέρφερς κάθε ηλικίας, φύλου και επαγγέλματος γλιστρούν με τις ιστιοσανίδες τους πάνω στα κύματα όλη την μέρα, από το πρωί ως το απόγευμα.
Σε κάποια απόσταση σηκώνονται και τα κάιτ σερφ, όπου την ιστιοσανίδα κινεί ο άνεμος, με τη βοήθεια του ειδικού αλεξίπτωτου. Στον πρόχειρο “καταυλισμό” τους, μπορεί κάποιος να συναντήσει πρόβατα και αγελάδες από κοντινά βουστάσια, αλλά “έχουν μάθει τα ζώα να μην ποδοπατούν τον εξοπλισμό”, όπως λέει ένας παλιός αθλητής.
“Κάνει καλό στην υγεία κάθε ενασχόληση με τη φύση και πιο πολύ καθαρίζει το μυαλό, τη σκέψη…”, προσθέτει ο γιατρός Λάμπρος Σαρόπουλος, από τους πιο παλιούς ερασιτέχνες σέρφερς της λίμνης στην περιοχή.
Οι γουίντσέρφερς ενημερώνονται καθημερινά για τη φορά και την ισχύ του ανέμου στη λίμνη, από διάφορες ιστοσελίδες καιρού. Έχουν μάλιστα και σύλλογο, με δική του ιστοσελίδα (www.anemos-volvi.gr) για να ενημερώνουν ο ένας τον άλλο.
Προτιμούν, ωστόσο, να τα λένε από κοντά, στο στέκι τους στο 64ο χιλιόμετρο του παλιού δρόμου Θεσσαλονίκης – Ασπροβάλτας (πριν από τη Ν. Μάδυτο), όπου αποθηκεύουν τον εξοπλισμό τους και κάνουν μαθήματα, ενώ παραδίδουν και δωρεάν μαθήματα σε αρχάριους. Και η συνέχεια, για τους λάτρεις του αθλήματος, πάνω στα κύματα…
Φάνης Γρηγοριάδης
