Για λόγους συναισθηματικούς, ο βαλής της Αιγύπτου θέλησε να ευεργετήσει την γενέτειρά του με αυτό το θρησκευτικό, εκπαιδευτικό και φιλανθρωπικό ίδρυμα. Λειτούργησε ως μουσουλμανικό ιεροδιδασκαλείο – οικοτροφείο και ως “πτωχοκομείο” για όλους τους άπορους της πόλης ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
Από τα τέλη του 1922 οι χώροι του Ιμαρέτ χρησιμοποιήθηκαν για την στέγαση των προσφύγων. Το 1931, προκειμένου να διαπλατυνθεί η παρακείμενη οδός, ένα μέρος του Ιμαρέτ κατεδαφίστηκε. Το 1967 διατάχθηκε η αποχώρηση όσων ενοίκων (από τους πρόσφυγες) είχαν απομείνει και το μνημείο σφραγίστηκε.
Μέχρι να ρυθμιστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς, το Ιμαρέτ παρέμεινε πλήρως εγκαταλελειμμένο. Μετά την τακτοποίηση των θέμάτων ιδιοκτησίας ένας χώρος του ήταν αναψυκτήριο και εστιατόριο και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες γειτονικών καταστημάτων.
Το 2001 ενοικιάστηκε για 50 χρόνια σε επιχειρηματία της Καβάλας, αναστηλώθηκε και μετατράπηκε σε ένα πολυτελή και καλαίσθητο χώρο φιλοξενίας, που διατηρεί κάτι από την ατμόσφαιρα της εποχής του.
