- Advertisement -
Καταφύγιο για ανθρώπους της διπλανής πόρτας αποδείχτηκε τελικά το κοινωνικό ιατρείο αλληλεγγύης, που λειτουργεί για τους ανασφάλιστους Έλληνες και αλλοδαπούς στην Αισώπου 24, σε κτίριο που παραχώρησε το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Στην πρώτη δημόσια εκδήλωση του ιατρείου, που έγινε χθες στην αίθουσα του κινηματογράφου «Αλέξανδρος», παρουσιάστηκαν τα αποτελέσματα της λειτουργίας του από την έναρξη στις 7 Νοεμβρίου μέχρι σήμερα: Κάθε εβδομάδα χτυπούν την πόρτα του περίπου 200 με 250 άνθρωποι, που στην πλειονότητά τους ανήκουν στη μικρομεσαία τάξη. Είναι γύρω στα 50, έχασαν τη δουλειά τους και χωρίς ασφαλιστική κάλυψη αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στο κόστος ιατρικής θεραπείας και φαρμακευτικής αγωγής. Άνθρωποι που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη περίθαλψης, αφού η φτώχεια και η ανεργία προσδιορίζονται ως οι σημαντικότεροι παράγοντες επιβάρυνσης της υγείας του πληθυσμού. Άνθρωποι που είχαν εξοικειωθεί με τη λογική της δημόσιας, δωρεάν υγείας και τώρα βλέπουν τις πόρτες του ΕΣΥ και του ΕΟΠΥΥ, δηλαδή της περίθαλψης σε όλα τα επίπεδα, να κλείνουν. Τον τρόπο με τον οποίο αυτό συνέβη από τη δεκαετία του ’80, οπότε στήθηκε το ΕΣΥ, μέχρι σήμερα περιέγραψε ο Θοδωρής Ζδούκος, από τους γιατρούς που συμμετέχουν στο εγχείρημα. Ως κομβικό σημείο προσδιόρισε τη νομοθετική πρόβλεψη του τότε υπουργού Υγείας Αλέκου Παπαδόπουλου το 1999 για τον αποκλεισμό από τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας των χωρίς χαρτιά μεταναστών. Σταδιακά η λογική του αποκλεισμού υιοθετήθηκε και επεκτάθηκε σε όλους τους «χωρίς χαρτιά», δηλαδή σε όλους όσοι δεν έχουν ασφάλιση ανεξαρτήτως εθνικότητας.Η γιατρός Χριστίνα Κυδώνα εστίασε στην αφορμή της πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση του κοινωνικού ιατρείου, στην περσινή απεργία πείνας των μεταναστών σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Μεταξύ των υγειονομικών που υποστήριξαν έμπρακτα τους απεργούς πείνας έπεσε η ιδέα συγκρότησης μιας μόνιμης δομής, που θα παρέχει πρωτοβάθμια φροντίδα σε ανασφάλιστους: «Όταν τελείωσε η απεργία πείνας και γυρίσαμε σπίτια μας, καταλάβαμε ότι έχουμε ανάγκη να υλοποιήσαμε την ιδέα και το κάναμε».
Από την πλευρά της η Νίκη Γιάνναρη, που προσφέρει υπηρεσίες γραμματειακής υποστήριξης, μίλησε για το κοινωνικό ιατρείο ως δυνατότητα «ψηλάφησης μιας άλλης πρακτικής του ζην», όπου θα μπει σε νέες βάσεις η σχέση γιατρού και ασθενούς. Αυτό προϋποθέτει την αλλαγή «κι ο κόσμος αλλάζει, όταν αλλάζει η εμπειρία των ανθρώπων».
http://www.makthes.gr
- Advertisement -
