Tο ταξιδι στην μακρινη Αυστραλια της Μαιρης 11/10/2009

Πολυ μου αρεσει η διαφημιση της Olympic air,στην τηλεοραση.
Ανατριχιαζω οταν την βλεπω. Μ’αρεσουν και τ’αεροπλανα, αλλα να τα καμαρωνω απο μακρυα. Τωρα, πως αποφασισα να κανω εκεινο το ταξιδι στην μακρινη Αυστραλια, μονον ο θεος το γνωριζει, και η ψυχη μου που ανησυχουσε, μηνες πριν την πραγματοποιηση του.
Το πρωτο δρομολογιο ηταν για Αθηνα. Χαλια καιρος και τοσες αναταραξεις, που ειπαμε τον Δεσποτη Παναγιωτη. Ξεχυθηκαμε στο αεροδρομιο, και οταν καποιος απο την παρεα εβγαλε ενα μπουκαλακι με λαδι απ’το Αγιο Ορος, το αρπαξα και σταυρωνα τα μετωπα ολων και απαραιτητα το δικο μου.
Οταν τσεκαραμε, ειδα και το αεροπλανο της THAI, που θα μας πηγαινε στην Μελβουρνη.
Ηταν τεραστιο, και με μια επιγραφη, επανω που σου εδινε μια σιγουρια.
<<πεταει σαν μεταξι>>.
Ηρεμησα καπως, και τοτε ειδα το πληρωμα που καθοταν ανετα. Πλησιασα ενα σχιστοματη και τον ρωτησα αν εχει αναταραξεις η διαδρομη.
Αν εχει; πανω-κατω..κατω-πανω μου λεει. Πλακαμου κανεις; νο,νο, πανω απο τον Ινδικο γινεται χαμος, μου απαντα. Εφυγε η γη κατω απο τα ποδια μου.
Προχωρησα και καθισα στην θεσι μου αναμεσα σε 350 ατομα. Το αεροπλανο τροχοδρομησε και εγω αρχισα τις προσευχες.
Πρωτα ειπα το <Πατερ ημων>, μετα το <Βασιλευ ουρανιε>. συνεχισα με το <Πιστευω>, θυμηθηκα την <Κυριακατικη λειτουργια> και τελειωσα με 10.000 <Κυριε Ελεησον>. Στην διαρκεια της πτησης φωναζα συνεχεια <αου!!!!> .που κατα συμπτωση , ετσι λεγοταν και οιπταμενος συνοδος , ο οποιος εμφανιζοταν συνεχεια και εγω του εκανα παραπονα, λεγοντας του γιατι κουνουσε τοσο πολυ , σε αντιθεση με την διαφημιση τους.
Και αυτος μου ελεγε ρωτα τον Θεο δειχνοντας με το δακτυλο προς τα πανω. <Γιατι ,θα τον δω συντομα;> Προσγειωθηκαμε στην Μπαγκοκ. Δευτερο σταθμο του ατελειωτου ταξιδιου, για αλλαγη πτησης. Ηταν αδυνατον να συνεχισω,,<<Εγω θα μεινβ εδω, και στον γυρισμο να με παρετε>.
<Μεχρι να γυρισετε, θα βρω και καμμια δουλεια, στην αναγκη θα κανω και πεζοδρομιο, συνηθιζετε πολυ εδω….>Με πηραν σηκωτη.
Πως θα περνουσαν αλλες 13 ωρες στον αερα; Δεν μπορουσα να κλεισω ματι σε αντιθεσι με τη διπλανη μου εκ δεξιων, που ροχαλιζε, μετα την καταποσι lexotanil. Πηρα την αποφαση, να παρω και εγωμια που εβλεπα την εξ απιστερων μου να τα βαζει , στο στομα της σαν καραμελλες.
<Δυστυχως, δεν με ποιανουν, μου ειπε και πηρα μεχρι τωρα 3> Οταν της ζητησα και ειδα οτι αντι για ηρεμιστικα απο το φοβο της τα ειχε μπερδεψει και επαιρνε χαπια για το στομαχι, της ειπα να ευχεται να διανυκτερευει νοσοκομειο στο Σινδευ,.
Ταβλιασθηκε απο το σοκ. Εκανα μια βολτα, γιατι ετσι επρεπε, και συναντησα ενα πιλοτο ασιατη. Με το πιο μειλιχειο χαμογελο μου, τον ρωτησα στ’αγγλικα με ελληνικη προφορα για την πτηση.
Μου απαντησε με Ταυλλανδεζικη προφορα. Δεν καταλαβε ο ενας τον αλλον.
Ειχε ομωσ ενα χαμογελο. σκετο χαρακιρι ο ατιμος. Προσγειωθηκαμε στο Σινδευ και συνεχισαμε αλλη μια ωρα για Μελβουρνη.
Σιγα που θα ξεμπερδευαμε τοσο γρηγορα.
{Μια φιλη μου μαλιστα ερριξε την ιδεα, να πεταχθουμε και μεχρι την Ν.Ζηλανδια, ηταν μονον 6 ωρες απο κει.
Με κρατουσαν 4 να μην την στειλω…].
ΔΩΞΑ ΤΩ ΘΕΩ…φθασαμε. Εσκυψα και φιλησα το εδαφος της Αυστραλιας, τι κι’αν δεν ηταν ελληνικο , Ελληναρες το πατανε.
Οταν περασα τον ελεγχο ειδα απο μακρυα την ξαδερφη μου. Κρατουσε στο χερι της εναν κατιφε, και εγω μια μικρη ελληνικη σημαια, για να γνωριση η μια την αλλη. Δεν χρειασθηκαν, την αναγνωρισα αμεσως, και ασ ειχα να την δω 35 χρονια, απο τοτε που εφυγε απο την Σταυρουπολη, για μια καλλυτερη ζωη.
Σκεφθηκα την επιστροφη, πως θα περνουσαν τοσες ωρες;………….Και μου τελειωσαν κι’οι προσευχες………Αμην.

Η παραπανω δημοσιευση δεν ανηκει στην συνατκτικη ομαδα του seleo αλλα στην τακτικη αναγνωστρια Μαιρη, της οποιας κειμενα δημοσιευουμε τακτικα και μαλιστα βρισκουν ιδιαιτερη ανταποκριση. Την ευχαριστουμε
seleo